(Από τον Πάνο Λιάκο)
Δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω κάτι σχετικά με αυτή την ταινία. Είμαι τόσο μικρός σε ηλικία και δεν έχω αγαπήσει τόσο βαθιά όπως οι ήρωες αυτής της τραγικής ιστορίας. Δυο άνδρες εργάζονται για λογαριασμού ενός αρχαιοκάπηλου και ο ένας ερωτεύεται την κόρη του εργοδότη ενώ ο άλλος μια πόρνη. Μια τραγική ιστορία, λοιπόν, που βρίθει μουσικών απο τα παλιά-από Γούναρη και Αλέκα Κανελλίδου (κολλημένος ακόμα με το κομμάτι της ''Το αύριο σε μένα τι θα φέρει'' που γνώρισα μέσα από το φιλμ) μέχρι Λευτέρη Μυτηλιναίο ένα θρυλικό τραγούδι του οποίου ζητά να ακούσει σε κάποια σκηνή της ταινίας ο ένας από τους δυο ήρωες. Το θρυλικό τραγούδι είναι ο ''Κομπάρσος''.
Όπως μαρτυρά και ο ίδιος ο τιτλος του, το φιλμ βγάζει έντονα συναισθήματα.
Είναι χιουμοριστικό και ταυτόχρονα τρυφερό και βίαιο. Κάτι διαφορετικό
σαν ύφος (με επιρροές από το σύμπαν του Νικολαϊδη) και με τη μουσική φυσικά να αναδεικνύεται ο μεγάλος
πρωταγωνιστής όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω.
Στην αίθουσα που είδα εγώ την ταινία υπήρχαν κάποιοι
μάλλον όχι και τόσο ανοιχτοί σε κάτι διαφορετικό κινηματογραφικά θεατές
που δυσανασχέτησαν από τη δομή και το περιεχόμενό της . Εγώ πάλι
βυθίστηκα μέσα στην ποίησή της, ρομάντζεψα με τις μουσικές της και
απόλαυσα ερμηνείες όπως αυτή του επιβλητικότατου Τάκη Μόσχου ή του
χιουμοριστικότατου Κώστα Ξυκομηνού. Πανέμορφες οι δυο πρωταγωνίστριες της ταινίας, η Ηλιάνα Μαυρομάτη και η Ευτυχία Γιακουμή ενώ καλοδεχούμενες και κάποιες γκεστ εμφανίσεις σαν αυτή της Αθηνάς Παππά, του Ρένου Χαραλαμπίδη, του Πέτρου Τατσόπουλου αλλά ακόμα και του σκηνοθέτη Χρήστου Δήμα.
Αν είστε αισθηματίας, δεν γίνεται να μη σας αγγίξει αυτό εδώ το μικρό διαμάντι του Νίκου Τριανταφυλλίδη.
Αναρτήσεις
